Ցավով պետք է նշենք, որ ՀՀ-ում տեղակայված դեսպանատների հետ աշխատանքում թե՛ ոլորտի աշխատակիցները, թե՛ ՀՀ սովորական քաղաքացիները դեռևս բախվում են ոչ արժանապատիվ վերաբերմունքի:

Սովորաբար Եվրոպա ասելիս մենք առաջին հերթին հիշում ենք մարդու իրավունքներ հասկացությունը:
Սակայն ցավալիորեն տպավորությունն այլ է, երբ առնչվում ես վիզա ստանալու ոչ հաճելի գործընթացի հետ: Այս պարագայում բախվում ես ոչ միայն ոչ հարգալից վերաբերմունքի, այլ նաև կողմնապահության և երբեմն նույնիսկ մարդու իրավունքի ոտնահարման իրավիճակի:

Դեսպանատներում հարցազրույց անցնելիս երբեմն տպավորություն է, որ սրահում հավաքված են պոտենցիալ փախստականներ, այլ ոչ թե մարդիկ, որոնք պարզապես մեկնում են հանգստի, գործնական կամ անձնական ճամփորդության: Հանգստի մեկնելը երբեմն իսկական մղձավանջի է վերածվում:
Չմեկնաբանված մերժումներ և անհարկի անվստահություն, պայմանավորվածությունների ձեռքբերման ոչ նորմալ համակարգեր, անպատասխան հեռախոսազանգեր, անհիմն բարդացումներ, ավելորդ թղթաբանություն, աշխատակիցների կոպիտ վերաբերմունք: Մերժման «սև թուղթն» էլ ՀՀ քաղաքացիներին հաճախ տրվում է իրենց իսկ լեզվով՝ ուզում ես հասկացիր, ուզում ես ոչ:

Մյուս կողմից կա նաև տպավորություն, որ դեսպանատները վիզաներ տրամադրելիս առավելություն են տալիս ոլորտի խոշոր ընկերությունների տրամադրած փաստաթղթերին: Սա էլ իր հերթին մոնոպոլացնում է արտագնա տուրիզմի դաշտը և խոշոր հարված է փոքր բիզնեսին:

Այսպե՞ս են լինում մարդու իրավունքները և հիմնարար ազատությունները: Դեպի այսպիսի՞ վերաբերմունք ենք մենք այսքան ձգտել: Ի վերջո ո՞վ է իրավունք տվել դիվանագիտական կառույցներին նման կերպ վարվել ՀՀ քաղաքացու հանդեպ:

Ու՞մ բացթողումն է՝ մեր պետությա՞ն, քաղաքացիների՞, թե մարդու իրավունքների պաշտպանության միջազգային կառույցների:

Տուրիստական ընկերությունների հարգելի ներկայացուցիչներ, հարգելի քաղաքացիներ, էջի աջ հատվածից ստորագրեք այս պետիցիան, որպեսզի բողոքը ուղղենք պատկան մարմնին:

ՄԻԱՑԻ՛Ր ՍՏՈՐԱԳՐԱՀԱՎԱՔԻՆ: